– Bu iş emniyet kültürü olmadan olmaz mı?
– Olmaz?
– Hiç mi olmaz?
– Hiç olmaz!
Yıllar içinde mesleğimde uzmanlık seviyesine yaklaştıkça aslında bir şeylerin eksik yapıldığının farkına varmaya başladım. Çok çalışıyorduk
, kışın -30 dereceye yazın ise +50 dereceye ulaşan sıcaklıklarda gece gündüz demeden, gerekli bakımları teknik emirlerin vermiş olduğu sürelerden çok daha az zamanda büyük bir özveriyle yerine getiriyorduk. Zaman o kadar hızlı akıyordu ki geçen süre zarfında bazı konulara veya sorunlara gereken özeni göstermiyorduk veya yok sayıyorduk. Bunların başında gelenler ise sağlık sorunlarıydı. Genç olmanın verdiği enerji ve dinçlikle vücudun bize vermiş olduğu uyarıları dikkate almıyorduk, ancak son haddede yaşam konforunu kaybettiğimizde müdahale ediyorduk. Peki, sonunda ne oldu? Mesleğe bağlı oluşan uzun zamanlı hastalıklar, ağrılar, hatta iş kazaları. Sonrasında uzun zamanlı tedaviler veya operasyonlar.Emniyetsiz Çalışma Yaşamı
Bir insanın mesleği sonucu sakat kalabileceğini veya bir organını işlevini kaybedebileceğini canlı olarak, 2007 yılında katıldığım tarihçe araştırmasında tanıştığım emekli personellerde görmüştüm. Hepsinin ortak bir özelliği vardı, hepsinde ileri derecede işitme kaybı veya sağırlık vardı ve işitme cihazı kullanıyorlardı. Jet motoru gürültüsü nedeniyle hepsinin kulakları kalıcı olarak görevini yerine getirmiyordu. Hatta bir tanesi yeni bir cihaz almıştı, çok küçüktü ve hepsinin dikkatini çekmişti,
- Ooo çok güzelmiş,
- Epeyde ufak,
- Kulağında varlığını hissetmezsin.
Çok üzülmüştüm, onlar için gayet doğal olan, benim içinse mesleğimi ve etkileri üzerine uzun uzun düşünmeme neden olan bu diyaloglardan sonra karar verdim, mesleğimde çok çalışacağım ancak sağlığımı kaybetmeyeceğim. Mesleğimin bana zarar vermesine asla izin vermeyeceğim. Ama büyük bir sorun vardı, bu konuda sadece ben böyle değildim çalışan herkes benzer yaşadıklarımı yaşıyordu. Niye böyleydi? Bu sorunun cevabını 2012 yılında bulabildim, 2007 ve 2012 yılı arasında yaşadıklarımı çok detaylı bir şekilde başka bir yazımda ele alacağım.
Peki, 2012 yılında aklımdaki soruya bulduğum cevap neydi? Bizim toplumumuzda kültür yoktu, “emniyet kültürü” yoktu. Emniyet kültürü olmadan sağlıklı bir çalışma yaşamı düşünülemezdi. Biz çalışmaya “bana bir şey olmaz” diye başlayan bir milletin çocuklarıyız.
- Niye ki bizim bir ayrıcalığımız mı var?
- Dua etim ben,
- Duanı et ama eşeğini sağlam kazığa bağla.
Kültür Nedir?
Emniyet kültürüne değinmeden önce kültürün tanımını yapmamızda fayda var. Vikipedi’de kültür, toplumların kendilerine özgü olan ve gelecek nesillere aktardıkları maddi veya manevi her şey. TDK’de ise Tarihsel, toplumsal gelişme süreci içinde yaratılan bütün maddi ve manevi değerler ile bunları yaratmada, sonraki nesillere iletmede kullanılan, insanın doğal ve toplumsal çevresine egemenliğinin ölçüsünü gösteren araçların bütünü olarak tarif edilmiş. Kültürün birçok alt grubu var ama belki de yaşantımızda en çok hissedilen veya gözle görülenler olarak örf ve adetlerimizi gösterebiliriz. Bir şeyin kültürümüz olması için gelenek haline gelmesi uzun bir süreçte oluşması ve devamlılığının sağlanması gerekmektedir. Nazar boncuğu taşımak onun bizi kötülüklerden koruyacağına inanmak kültürümüzün bir parçası. Arabamıza koymak, bebeklere takmak gibi bir çok kullanım yöntemi ve alanıyla toplumumuz tarafından benimsenmiştir.
Abim merhabalar
Umarım emniyet kültürünü oluşturan bilgi ve birikime sahip bir toplum oluruz. Bu konuda ki başarılı çalışmalarının devamını diliyorum.
Önce Emniyet sonra Hareket sloganıyla sağlıklı günler dilerim.
Merhaba Oktay, ilgin için öncelikle teşekkür ederim. Halkın kültürünü değiştirmek, çok zor bir durum ancak buna kurumsal kültürü değiştirmekle başlayabiliriz.