Havacılığa ve uçaklara olan sevdamdan dolayı 2000 yılında adım attığım Türk Hava Kuvvetleri’nde Jet Mekanik İhtisasıyla elde ettiğim tecrübeler sonrasında Uçuş ve Yer Emniyet Okulunda aldığım eğitimlere takiben Kalite Güvence K’lığında Uçuş ve Yer Emniyet Asb. olarak görevime devam ettim.
Yaptığım çalışmalar da yer emniyet üzerine odaklanarak uçak bakım teşkilatlarında tehlikeler ve riskler üzerine araştırmalar yaptım. Bir çok tehlikenin kaynağında yok edilemediği den dolayı KKD kullanımının önemine dair bakım personeliyle yaptığım çalışmalar neticesinde ve sivil kaynaklarla da temas kurarak KKD kullanım sahaları ve usullerine dair eğitimler verdim ve vermeye de devam ediyorum.
Yer Emniyet Astsubayı olarak yaptığım çalışmalar da yer emniyeti ve emniyet kültürü üzerine odaklanarak Hava Aracı Bakım Çalışma Sahalarında tehlikeler ve riskler üzerine araştırmalar yaptım. Bu çalışmaları gerek kurum içindeki yayınlarda, yıllık Uçuş ve Yer Emniyet Toplantılarında ve dönemsel gerçekleştirilen seminerlerde gerekse de ulusal kongrelere gönderdiğim bildirilerimde sundum. Halen bu alana yönelik araştırma ve çalışmalara devam ediyorum.
Gözlemler ve teknik kitaplardan elde ettiğim veriler ışığında hava aracı bakım çalışma sahalarında birçok tehlikenin kaynağında yok edilemediğinden dolayı Kişisel Koruyucu Donanım (KKD) kullanımının önemine dair hava aracı bakım personeliyle yaptığım çalışmalar neticesinde ve sivil kaynaklarla da koordine kurarak ve eğitimler alarak KKD kullanım sahaları ve usullerine dair çalışmalara başladım ve buradan elde ettiğim veriler ışığında eğitimler verdim.
Bu süreç zarfında doğru KKD temin ve dağıtım usullerini de içeren yönerge çalışmasını yönetim kademelerine sundum. Zamanla yaptığım gözlem ve tespitlerde aslında sistemin iskeletinin çok iyi kurulduğu (Teknik Emir Sistemi) ancak yönetim ve çalışma kademesinde ki çalışma arkadaşlarımda emniyet kültürü bilincine dair önemli eksikliklerle birlikte çalışma şartlarından kaynaklı uygulama sıkıntılarına rastladım. Aslında bu durumun toplumun kültürel bir sorunu olduğu aşikar ama kurum kültürünün değiştirebileceği savıyla ve bu alanda yapılan çalışmalar ışığında kurumumda “Olumlu Emniyet Kültürü” oluşturulmasına dair çalışmalarıma yön verdim.
Bu süreç zarfında “Merkezi KKD Temin ve Dağıtım Projesi” başlığı altında bir dizi yönerge ve sistemsel çalışmalara imza attım. Ancak emniyet kültürünün kurumsal yapı içerisinde istenilen seviyelere gelememesinin de etkisiyle proje çalışmalarım tamamlanamadı. Ancak bunun yan meyveleri olarak adlandırabileceğim, “Uçuş Hattı Bakım Ekibi Kaskı” ve “diz koruyucu donanımın” kurum içinde üretilerek sisteme kazandırılmasını sağladım.
Son olarak mesleğimde önemli bir aşama olarak kabul ettiğim “uçak bakımcıların yuvası” Hava Sınıf Okullarına bağlı Uçak Bakım Okul K.lığında Jet Mekanik İhtisası Öğretmeni olarak görevime devam ediyorum. Türk Hava Kuvvetlerinin geleceği olan havacıları olumlu emniyet kültürüne sahip olabilmesi için yeni metod ve tekniklere yönelik bir eğitimi uyguluyoruz. Bu kapsamda “Hava Aracı Bakım Sahalarında İş Sağlığı ve Güvenliği Kitabını” yazdım ve buna bağlı hazırlanan eğitim paketine sunumun yanı sıra gerçek çalışma ortamından örnek kesitlerin olduğu bir eğitim videosunu hazırlayarak ekledim ve Eğitim Standardı Paketi” hazırlayarak eğitimin sadece okulla sınırlı kalmamasını tüm çalışma yaşamına yayılmasını sağladım.
Şu anda Uçak Bakım Okulunda verilen eğitim paketinin basılı bir yayın olmadan yapay zekanın da desteğini alarak üç aşamadan oluşan dijital bir eğitim platformuna dönüştürülmesi için çalışmalara devam ediyorum.
Amacım öğrencilerin sadece iyi bir ihtisas eğitimi alması değil, çok daha ötesinde Uçak Bakım Okulundan mezun olan genç havacıların olumlu emniyet kültürünün etkisi altında “Havacılığı Bir Yaşam Kültürü” haline getirebilmeleri. Bu nedenle çalışmalarımı aynı zamanda “Hava Aracı Bakım Profesyonellerinin” önemlerinin, etkilerinin ve değerlerinin yöneticiler açısından daha iyi anlaşılacağı bir döneme yani insansız hava araçları dönemine yönelttim. İnsansız Hava Araçlarında yaşanan bu olağanüstü gelişme döneminin yeni nesil “Hava Aracı Bakım Profesyonelleri” üzerine etkileri ve onları nasıl şekillendireceğine yönelik araştırma çalışmalarım devam ediyor.
Pandemiyle birlikte hayatımıza giren uzaktan eğitim modeli ile birlikte yaklaşık üç yıl içinde otuzdan fazla canlı eğitimi yirmi beş tane üniversite ve üniversitelere bağlı kulüp ve derneklerde sunarak yüzlerce genç havacıyla buluşmanın sevincini yaşadım. Bunun yanında davet edildiğim yüz yüze eğitim ve toplantılarda da genç havacılarla bulaşmaya devam ediyorum. Onlara havacılığı sevdirebilmek ve bu alanda farklı bakış açıları yaratabilmek benim için büyük bir mutluluk ve övünç kaynağı. Bu alanda gönüllü çalışmalarıma hız kesmeden devam ediyorum…
Bu çalışmalarımı Havacılık Kültürünü bir yaşam kültürüne çevirmiş ve havacılığa aşık bir Hava Aracı Bakım Profesyoneli olarak yeni nesillere aktarabilmek adına Linkedin ve www.erolalper.com adlı dijital mecralarda yayınlamaya ve genç havacılarla buluşmaya devam ediyorum.
Gelecek İnsansız Hava Araçlarının,
Gelecek Hava Aracı Bakım Profesyonellerinin,
Geleceği Yakalamak İçin Şimdiden Çok Çalışmalayız…